NASZA MAŁA OJCZYZNA. Zezowate szczęście na strużańskim zagonie kapusty
05-11-2019
Przedwojenna Struga była, jak powszechnie wiadomo, wymarzonym miejscem dla warszawskich letników , których przyciągał m.in. mikroklimat, słynna Wenecja oraz wyścigi motocyklowe i samochodowe. Zanim jednak stała się letniskiem na jej terenie, podobnie jak w Pustelniku, znajdowały się liczne cegielnie. Taki pocegielniany teren znajdował się w miejscu, gdzie dziś stoi salon BMW i ciągnął się w stronę Nadmy. Majątek ten zakupił ks. Antoni Poławski, a następnie testamentalnie przekazał Księżom Michalitom, którzy w latach trzydziestych przejęli prowadzenie tutejszego Zakładu Wychowawczego.
Polem zajmował się gospodarz Stanisław Kowalski, który zawziął się, że te nieużytki zamieni w urodzajną ziemię. Miał konie, szczególnie jeden z nich „Dereś” prezentował się wybornie i z ich pomocą doskonale zrealizował swój plan. Kiedy pod koniec lat 50-tych kręcono film; „Zezowate szczęście”, to słynna scena ucieczki Jana Piszczka przed bombardującymi samolotami Niemców rozgrywała się na strużańskim polu kapusty. Film, zwłaszcza sceny z taborem, kręcone były między Wólką Radzymińską a Zamostkami Wólczyńskimi.
Tekst na podstawie opowieści pana Antoniego Mirończyka
Z tego też filmu pochodzi słynny dialog między żołnierzem z wojsk balonowych, co go posadzili na furę a śpieszącym do wojska do Nieporętu Janem Piszczykiem.
– Czego?
– Przepraszam panie żołnierzu, bo ja chciałbym do Zegrza, bo mam powołanie na 30-go (września 1939 r.), a chciałbym być wcześniej.
– To bądź pan wcześniej.
– A pan także do Zegrza?
– Nie, ja w kółko…
– jak w kółko?
– W kółko do Zegrza… Z Nieporętu do Strugi, ze Strugi na Pragę, z Pragi do Nieporętu i z Nieporętu do Strugi…
Fragment filmu: „Zezowate szczęście” (1960)
Reżyseria: Andrzej Munk
Bogumił Kobiela jako: Jan Piszczyk
