Głuchoniemy, który dostępuje całkowitego uzdrowienia jest przykładem osoby, która całkowicie otwiera się na przyjęcie tajemnicy Jezusa.
Był poganinem, przyprowadzonym do Jezusa, kiedy On wędrował przez ziemie Dekapolu (Mk 7 31), czyli przez ziemie znajdujące się na wschód od Jeziora Galilejskiego. Istotne jest to, że przed Jezusem zjawia się osoba, która się otwiera na wiarę. Co ciekawe, Jezus uzdrawia go na osobności, powiedzmy, w klimacie bardzo osobistego spotkania (w. 33). Dokonaniu tego cudu towarzyszą liczne gesty: palce w uszach, kontakt ze śliną, westchnienie, słowo wypowiedziane po aramejsku: Effatha, to znaczy: „Otwórz się!” (w. 33-34). Św. Beda Czcigodny, w komentarzu do tego wydarzenia ewangelicznego zaznacza, że „głuchoniemy, cudownie uzdrowiony przez Jezusa, symbolizuje tych wszystkich, pośród całej ludzkości, którzy dzięki łasce Bożej zasługują na wyzwolenie z grzechu, by dzięki temu wyzwoleniu stali się zdolni usłyszeć Słowo Boże i śpiewać hymny na cześć Stwórcy”.
